Tak dawno tu nie zaglądałam, a czas leci nieubłaganie. Nasze życie się zmienia - a my z dnia na dzień kochamy siebie coraz bardziej. Wokół nas burze i niepokoje pośród których spokojnie wspieramy się o siebie krocząc naprzód. Tak bardzo go kocham, że już nie wiem jak to jest bez jego miłości, już nigdy więcej nie chcę tego wiedzieć. Ufam w miłość męża, widząc ją na każdym kroku, w każdym jego oddechu czy geście... Dwóch chłopców jest z nami coraz częściej - a ich matka wypiera się powziętego zobowiązania opieki nad dziećmi - jest to nasza nadzieja, że może los się odmieni?
Tymczasem ja nieśmiało marzę o wielkim brzuchu i nieprzespanych nocach, o bólach porodowych i maleństwie, które będzie ukoronowaniem naszej miłości... Czy może to już?

Czas przepływa przez palce niezatrzymany - a my leniwe urlopujemy. Z dwoma chłopcami co zowią się Malinas i Truskawas. Już dawno po ślubie - idealnie skromnym i bez fajerwerków. W mieszkanku, które aktualnie opuszczamy aby zamienić je na większe. Puste jeszcze i niewyposażone - ale przecież całe życie przed nami aby się zaopatrzyć w meble i mebelki. Wycieczkujemy i leniuchujemy zapatrzeni w lipcowe słońce. Tak szczęśliwie czas nam upływa.